Ruda Solska

Teren, na którym powstała wieś należał kiedyś do wsi Sól w Ordynacji Zamojskiej. Wydobywano tu i przetapiano rudę darniową. W 1618 r. ordynat Tomasz Zamojski pozwolił Adamowi Noysławskiemu na zbudowanie rudy, czyli huty żelaza. W 1621 r. podobne zezwolenie uzyskał również rudnik Duracz. Z 1694 r. pochodzi informacja, że włościanie osiedlili się na starej i na nowej rudzie. W 1718 r. funkcjonowała tu karczma, a w 1754 r. istniał dwór w części Duraczowskiej. W 1928 r. z inicjatywy Jana i Józefa Pielów została założona Ochotnicza Straż Pożarna. Przez wioskę przebiega szlak rowerowy im. Józefa Złotkiewicza. W miejscowości znajduje się remiza OSP oraz warta uwagi drewniana stodoła z końca XIX w. W Rudzie Solskiej można zobaczyć również drewniane kapliczki oraz drewniane krzyże przydrożne, w tym jeden pochodzący z 1909 r.
Ruda Solska znana jest w całym kraju z powodu działającego tu Zespołu Śpiewaczego z Rudy Solskiej – ambasadora kultury ludowej Ziemi Biłgorajskiej. Tworzy go 9 pań, które podczas swych występów ubrane są w tradycyjny strój biłgorajsko – tarnogrodzki i wykonują repertuar charakterystyczny dla regionu biłgorajskiego (utwory takie jak ,,Nasiałam Se rutki”, ,,Dolo, moja dolo”, ,,Piejo kury, piejo” czy ,,Jasio konie poił”). Zespół jest między innymi wielokrotnym laureatem Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu Dolnym nad Wisłą, zdobywcą Nagrody Głównej Ogólnopolskiego Konkursu Tańca Tradycyjnego w Rzeszowie ,,Taneczny Krąg” czy laureatem Ogólnopolskiego Sejmiku Teatrów Wsi Polskiej w Tarnogrodzie. Za całokształt swojej twórczości został uhonorowany Nagrodą im. Oskara Kolberga.